نشنال اینترست گزارش می دهد: نشانه های افول قدرت آمریکا در دنیا - مجله تخصصی کامپیوتر

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، پیتر هاریس نویسنده آمریکایی در مقاله ای در مجله نشنال اینترست آمریکا نوشت که اکثر کارشناسان سیاست بین المللی بر این باورند که قدرت آمریکا در دنیا رو به افول است.

این نویسنده که استاد علوم سیاسی دانشگاه کلرادوستیت است اشاره می نماید که کارشناسان به آشفتگی داخلی آمریکا یا ظهور چین و دیگر قدرت های درحال ظهور دامن می زنند. ناظران به این باور گرایش دارند که دوره تک قطبی در دنیا عرصه را برای پیدایش یک نظام دنیای که در آن بیش از یک قدرت بزرگ وجود دارد، باز خواهد نمود.

نویسنده آمریکایی در مقدمه مقاله ای با عنوان دنیا تک قطبی چه زمانی نابود می گردد؟ اشاره می نماید که هیچ کس با اطمینان نمی داند که دنیا تک قطبی چه زمانی افول خواهد نمود، و چه قدرت دیگری از ایالات متحده آمریکا پیشی خواهد گرفت.

این نویسنده اضافه می نماید که قدرت نظامی و مالی به ایالات متحده اجازه می دهد که بار مسئولیت های اصلی خود را در خارج تحمل کند؛ اما آنچه لقب دولت مسلط را به این کشور داده، صرفاً قدرت مادی نیست، بلکه آنچه از هرچیزی مهمتر است، استقرار ارتش آمریکا در خارج است.

نویسنده مجله نشنال اینترست معتقد است که برای درک بهتر اهمیت مبانی ژئوپولیتیک که برپایه دنیا تک قطبی است، باید بدانیم که نظام تک قطبی چگونه از میان ویرانه های نظام دوقطبی که موسوم به دوران جنگ سرد است، ظهور کرد.

هاریس در مقاله دنیا سیاسی هاریسون واگنر نقل می نماید که منظور از اصطلاح دنیا دوقطبی هرگز به معنای وجود صرفاً دو قدرت بزرگ در سیاست دنیای یا میزان زرادخانه های هسته ای و یا تعداد متحدان آنها نیست.

بر اساس گفته های این نویسنده، شاخص شاخص توزیع قدرت در دوران جنگ سرد این بود که یک کشور، برای مثال اتحاد جماهیر شوروی در زمان صلح منطقه ای را اشغال کرد که ایالات متحده آمریکا پس از سلسله پیروزی های نظامی توانسته بود آن را به دست بیاورد.

دنیا تک قطبی زمانی به انتها می رسد که ایالات متحده آمریکا موقعیت کنونی خود به عنوان قدرت مسلط در اروپا یا آسیای شرقی را از دست بدهد.

جنگ سرد و انتها نظام دوقطبی

به عبارت دیگر نظام دوقطبی با ظهور جنگ سرد، یک درگیری مداوم توسط بلوک غرب ضد تسلط مطلق شوروی بر مناطق خاص جغرافیایی و به ویژه در اروپا و آسیای شرقی بود.

هاریس اضافه می نماید که دوران دوقطبی بودن زمانی تمام شد که مسکو به خاطر تحولات درون اتحاد جماهیر شوروی، در آن موقع دیگر تهدیدی برای این مناطق محسوب نمی شد.

نظام دوقطبی در دوران جنگ سرد با رقابت بر سر حاکمیت در اروپا و آسیای شرقی متفاوت بود، در زمانی که اتحاد جماهیر شوروی دیگر تهدیدی برای این مناطق محسوب نمی شد، نظام تک قطبی با مجموعه ای از شرایط ژئوپولیتیک تشکیل شد.

اگر دنیا تک قطبی را یک شکل جغرافیایی بدانیم، شاید بتوانیم انتها آن را حدس بزنیم. همان طور که نظام دوقطبی با خروج نیروهای اتحاد جماهیر شوروی از اروپای شرقی و توقف حضور نظامی آن در آسیای شرقی انتها یافت، دنیا تک قطبی نیز با عدم بازگشت مؤسسه نظامی آمریکا به عرصه قدرت به ویژه در دو منطقه مهم اوراسیا یعنی شبه جزیره اروپا و کشورهای دریایی آسیای شرقی، نابود خواهد شد.

این نویسنده معتقد است که دنیا تک قطبی زمانی به انتها می رسد که ایالات متحده آمریکا موقعیت کنونی خود را به عنوان قدرت مسلط در اروپا یا آسیای شرقی از دست بدهد.

پیتر اشاره می نماید که چین یا روسیه تنها شانس غلبه بر ایالات متحده نیستند، شرایط ژئوپولیتیکی به روی زمین باید به حالت عادی برگردد و شاید یکی از راه های تحقق این امر این است که رقبای بین المللی آمریکا را تحت فشار قرار دهند.

شاید آنچه چارلز کروماثر مفسر سیاسی آمریکایی پیش بینی می نماید درست باشد که دنیا تک قطبی در سایه وجود جریان های منزوی درون ایالات متحده از بین خواهد رفت.

خلاصه مطلب این است که بر اساس مقاله پیتر هاریس، دنیا تک قطبی هنوز به انتها نرسیده هرچند که افول آن قریب الوقوع است.

نویسنده در انتها تأکید می نماید که سؤال مهمی که تحلیلگران سیاسی خارجی امروز مطرح می نمایند مربوط به این نیست که کدام نظام دنیای در آینده ظهور خواهد نمود، بلکه مربوط به این است که نظام تک قطبی قبل از فروپاشی تا چه حدی افول خواهد نمود.