غزل شماره 416 حافظ: خنک نسیم معنبر شمامه ای دلخواه
به گزارش مجله تخصصی کامپیوتر، غزل شماره 416 حافظ مربوط به ایام جوانی شاعر بوده که به استقبال غزل عبید زاکانی رفته است و در محسنات کلام به خوبی از عهده آن برآمده است. حافظ محبوب را مخاطب قرار داده و می گوید خوش است نسیم خوشبوی دلپذیری که صبحگاهان به هواداری و در آرزوی تو برمی خیزد. ای پرنده فرخنده، راه را به من نشان بده که از شوق کوی او اشک می ریزم.
از وبسایت ویکی پدیا دیدن نمایید.
خبرنگاران | سرویس فرهنگ و هنر
خنک نسیم معنبر شمامه ای دلخواه
که در هوای تو برخاست بامداد پگاه
دلیل راه شو ای طایر خجسته لقا
که دیده آب شد از شوق خاک آن درگاه
به یاد شخص نزارم که غرق خون دل است
هلال را ز کنار افق کنید نگاه
منم که بی تو نفس می کشم زهی خجلت
مگر تو عفو کنی ور نه چیست عذر گناه
ز دوستان تو آموخت در طریقت مهر
سپیده دم که صبا چاک زد شعار سیاه
به عشق روی تو روزی که از جهان بروم
ز تربتم بدمد سرخ گل به جای گیاه
مده به خاطر نازک ملالت از من زود
که حافظ تو خود این لحظه گفت بسم الله
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
انسانی مهربان هستی، ناخواسته خطایی نموده ای و اکنون پشیمان و شرمنده هستی، اینقدر خودخوری نکن، غصه خوردن مشکل را حل نمی کند، همین که پشیمان هستی کافی است تا برای جبران اقدام کنی. هرچه زودتر برای جبران قدمی بردار، او اگر از ندامت تو مطلع گردد، حتماً تو را خواهد بخشید. دوستان و اطرافیان دلسوزت را بشناس و از رفیقان بد و ناباب دوری کن. اگر در هر کار با دقت و تعمق بیشتری پیش بروی پیروز خواهی شد. مهر و وفای خود را به دیگران اثبات کن تا نظری مثبت نسبت به تو داشته باشند.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال:
غزل شماره 417 - عیشم مدام است از لعل دلخواه
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
غزل شماره 416 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی
Your browser doesnt support HTML5 audio. Here is a link to the audio instead.
معنی و تفسیر غزل شماره 416 حافظ
بیت اول
خنک نسیم معنبر شمامه ای دلخواه
که در هوای تو برخاست بامداد پگاه
ای خوشا نسیم عنبرین بوی دلپذیری که صبح زود به هواداری و دوستداری تو وزیدن گرفت.
✦✦✦✦
بیت دوم
دلیل راه شو ای طایر خجسته لقا
که دیده آب شد از شوق خاک آن درگاه
ای پرنده فرخنده ملاقات، راهنمای من شو که چشم من از اشتیاق خاک آن آستانه در اشک غرق شد.
✦✦✦✦
بیت سوم
به یاد شخص نزارم که غرق خون دل است
هلال را ز کنار افق کنید نگاه
به یاد پیکر لاغر و رنجورم که در خون دل غرق است هلال را که نمودار آن است در کنار سرخی شفق نگاه کنید.
✦✦✦✦
بیت چهارم
منم که بی تو نفس می کشم زهی خجلت
مگر تو عفو کنی ور نه چیست عذر گناه
شرمندهم از اینکه بدون تو زنده ام و نفس می کشم، مگر اینکه تو مرا ببخشایی وگرنه چه پوزشی می توانم در برابر گناه زنده بودن خود داشته باشم؟
✦✦✦✦
بیت پنجم
ز دوستان تو آموخت در طریقت مهر
سپیده دم که صبا چاک زد شعار سیاه
اینکه نسیم صبا صبحگاهان پرده سیاه شب را درید، این کار را از روش مهرورزی دوستان تو یاد گرفته بود.
✦✦✦✦
بیت ششم
به عشق روی تو روزی که از جهان بروم
ز تربتم بدمد سرخ گل به جای گیاه
روزی که با عشق رخسار تو از این جهان بروم از خاکم به جای گیاهان خودرو، گل سرخ سر بر می زند.
✦✦✦✦
بیت هفتم
مده به خاطر نازک ملالت از من زود
که حافظ تو خود این لحظه گفت بسم الله
به سبب حضور من، اینقدر زود دلتنگی و کم حوصلگی به قلب و ضمیر نازک خود راه مده، چراکه حافظ هواخواه تو تازه ملاقات تو را شروع نموده است.
منبع: توضیح جلالی بر حافظ با تصرف و تلخیص.
منبع: setare.com