آیا تغییرات آب و هوایی در شیوع کووید 19 تاثیر دارد؟ - مجله تخصصی کامپیوتر

به گزارش خبرنگاران به نقل از ایسنا، در مقاله ای تحت عنوان نقش شرایط اقلیمی در تدابیر اتخاذ شده برای کاهش COVID-19 که توسط کمیته دانشجویی مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ترجمه شده، آمده است: بیماری کرونا ویروس 2019 (COVID-19) توسط WHO به دلیل شیوع سریع و گسترده دنیای و توانایی درگیر کردن شدید سیستم درمانی و ایجاد احتیاج به مراقبت های ویژه برای بیماران، به عنوان پاندمی گزارش شده است.

در این میان، سوالی که در خصوص استراتژی های کاهش شیوع COVID-19 مطرح می گردد این است که آیا این ویروس در آب و هوای مرطوب و گرم قابلیت سرایت کمتری دارد؟

سجادی و همکارانش به این نکته پی بردند، جوامعی که درگیر شیوع گسترده بیماری هستند در مناطقی قرار دارند که رطوبت و متوسط دمای هوا نسبت به جوامعی که به صورت قابل توجه بیماری گسترش نداشته، پایین تر است.

در مطالعات زیست محیطی و مقایسه شرایط آب و هوایی و شدت انتقال بیماری نیز نتایج مشابهی به دست آمد.

نتایج این مطالعات و همچنین مشاهدات مربوط به SARS-CoV-1 که نرخ پایداری کمتری در دماهای بالاتر و محیط های مرطوب تر دارد؛ توسط بعضی افراد این گونه تفسیر می گردد که شواهد کافی برای این نکته وجود دارد که افزایش هوا در تابستان در نیمکره شمالی احتمالا به کنترل COVID-19 یاری می نماید. اگرچه این نتایج به دلیل تاخیر شیوع بیماری به مناطق گرم تر به واسطه مدل مسافرت ها و رفت و آمدها می تواند گیج نماینده باشد، پس لازم است که نتایج به دست آمده را با در نظر دریافت شیوع دنیای COVID-19 به دقت اعلام کرد.

تا 8 آوریل 2020 ، 180 کشور و منطقه در سراسر دنیا انتقال SARS-CoV-2 را گزارش نموده اند که 23 مورد از آنها تنها شامل افرادی که وارد کشور شده اند بوده است. حداقل 10 کشور در تمامی مناطق شیوع محلی را تایید نموده اند که شامل تمامی مناطق آب و هوایی اعم از سرد و خشک تا گرم و مرطوب می گردد.

شیوع محلی به طور قابل ملاحظه در کشورهایی مانند مالزی، فیلیپین، اندونزی و تایلند که مقصد بسیاری از پروازهای چین هستند دیده شده است. دیگر کشورهای خارج از آسیا مانند بورکینافاسو، کنگو، پاناما و پاراگوئه که به طور متوسط دمای بالاتر از 25 درجه سانتی گراد دارند از تاریخ اول ژانویه تا 31 مارس 2020 شیوع محلی را گزارش نموده اند.

بنابراین شیوع دنیای SARS-CoV-2 به طور قابل توجه نشان می دهد که شرایط آب و هوایی به عنوان یک عامل معین نماینده در انتقال این بیماری دخیل نیست.

اگرچه آب و هوای گرم تر ممکن است تا حدی انتقال SARS-CoV-2 را کاهش دهد ولی هیچ گونه شواهدی وجود ندارد که این تاثیر تا حدی باشد که برای مهار انتقال SARS-CoV-2 به مداخلات کمتر دیگری احتیاج باشد.

مطالعات بیشتر در خصوص اثر تغییرات آب و هوایی، آلودگی هوا و دیگر عوامل بیرونی بر انتقال COVID-19 احتیاج است که جابجایی افراد از مناطق دارای شیوع بالا، عوامل مستعد نماینده یک جمعیت و نظارت برای عفونت های تنفسی را در نظر بگیرد.

در حال حاضر قانون گذاران باید بر کاهش تماس فیزیکی در جوامع تمرکز نمایند و هر گونه ارزیابی ریسک COVID-19 تنها بر اساس اطلاعات آب و هوایی باید با احتیاط تفسیر گردد.