نحوه شناسایی بچه ها دارای آسیب شنوایی و مداخلات بهنگام - مجله تخصصی کامپیوتر

به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل سازمان آموزش و پرورش استثنایی، امیر عباس ابراهیمی دکترای تخصصی شنوایی شناسی در تعریف آسیب شنوایی گفت: آسیب شنوایی اصطلاحی فراگیر است که به تمام انواع و درجات افت شنوایی گفته می گردد.

وی با بیان اینکه عموماً افراد با آسیب شنوایی برحسب شیوه ارتباط به دو گروه کم شنوا و ناشنوا دسته بندی می شوند، گفت: کم شنوا به فردی گفته می گردد که از به جامانده شنوایی و سمعک به اسم روش اولیه برقراری ارتباط استفاده می نماید، اگرچه بیشتر بچه ها کم شنوا گفتار و زبان را به درجاتی می آموزند اما بسیاری زبان اشاره را هم فرا می گیرند تا به آن ها یاری کند با ناشنوایان و فرهنگ ناشنوایان ارتباط برقرار نمایند.

ابراهیمی با بیان اینکه ناشنوایی را می توان به لحاظ شنوایی سنجی و کارکردی تعریف کرد، گفت: به لحاظ شنوایی سنجی به فردی که دچار کم شنوایی عمیق باشد ناشنوا می گویند و در تعریف ناشنوایی به لحاظ کارکردی که مستقل از نتایج شنوایی سنجی است، ناشنوایی مانع از استفاده کودک از شنوایی به اسم روش اولیه برقراری ارتباط می گردد و کودک برای ادراک زبان باید عمدتاً یا کاملاً بر گفتارخوانی یا دیگر روینمودهای ارتباط دیداری تکیه کند.

کارشناس سازمان در زمینه شیوع آسیب شنوایی گفت: مطابق آمار جهانی شیوع افت شنوایی 3 تا 4 مورد در 1000 زایمان زنده است. تقریباً 25 درصد این تعداد کم شنوایی شدید و عمیق بوده و هستند و سایر درجات کمتر کم شنوایی را شامل می شوند.

ابراهیمی به علائم آسیب شنوایی در نوزادان اشاره نمود و گفت: اگر والدین گزارش نمایند که کودکشان تا 11 ماهگی کوششی برای دوگان سازی هجاها مانند ماماما یا بابابا نمی نماید، تمام متخصصان باید مشکوک شوند ممکن است شیرخوار ناشنوا بوده یا آسیب شنوایی چشمگیری داشته باشد.

وی اضافه کرد: در خردسالان حساس ترین و معتبرترین نشانه افت شنوایی می تواند تأخیر در رشد گفتار و زبان باشد و والدین باید به پزشک گوش و حلق و بینی و شنوایی شناس مراجعه نمایند.

کارشناس توانبخشی سازمان در مورد اقدامات پس از تشخیص گفت: برای مداخله زودهنگام برای رشد مطلوب زبان و گفتار تجویز شنیدافزار مناسب و توانبخشی مورد تاکید است. پس از این که ارزیاب تشخیصی کم شنوایی دائمی را تأیید کرد، شنوایی شناس با مشورت با خانواده باید سمعکی را انتخاب کند که بتواند برای کودک برترین دسترسی شنیداری را فراهم کند. شنوایی شناس باید سمعکی برای شیرخوار انتخاب کند که بتواند با نیازهای کودک تا 5 سال سازگاری داشته باشد. اگرچه با رشد کودک قالب سمعک بارها و بارها عوض خواهد شد.

ابراهیمی در ادامه گفت: پژوهش نشان داده است تقویت زودهنگام اثر مثبتی بر رشد هجاگویی متعارف شیرخواران دچار آسیب شنوایی دارد و بدون شنیدافزار مناسب (سمعک یا کاشتینه حلزونی) توانبخشی شنوایی خیلی سودمند نخواهد بود و کودک شانس تفسیر اطلاعات شنیداری برای اهداف ارتباطی را نخواهد داشت.

وی تاکید نمود: هرچه کودک شنیدافزار (سمعک یا کاشتینه حلزونی) را زودتر دریافت کند احتمال بیشتری دارد تا مهارت های بازشناسی گفتار در او رشد کند.

کارشناس سازمان در مورد برترین زمان برای کاشت حلزون گفت: تازه ترین پژوهش ها نشان می دهند پنجره بحرانی برای بیشترین موفقیت با کاشت نزدیک 12 ماهگی است بویژه اگرچه ممکن است بچه های که پیش و پس از 13 ماهگی کاشت شده باشند توانایی های ادراک گفتار مشابهی داشته باشند اما مهارت های دیگر زبان همانند گنجینه واژگان و دستور زبان ممکن است به طور معناداری برای گروه دیرتر کاشت شده ضعیف تر باشد.

وی ادامه داد: درحقیقت بچه های که در 12 ماهگی یا کمتر کاشت شده باشند تا 24 ماهگی و بچه های که بین 13 تا 24 ماهگی کاشت شده باشند تا 40 ماهگی به مهارت های گفتار و زبان مناسب سن خود می رسند. بر این اساس، هر روز، هر هفته، و هر ماه که کودک از گفتار شنیدپذیر محروم باشد زمان ازدست رفته ای است و موجب آسیب به کودک می گردد.

وی با بیان اینکه امروزه کاشت حلزونی در بچه ها به کوچکی 12 ماهه پذیرفته شده است و در بعضی مراکز شیرخوارن 4 تا 6 ماهه هم کاشت می شوند، گفت: محدود شدن کمینه سن توصیه شده به 12 ماه به علت ملاحظات جراحی نیست بلکه به علت اختصاص زمان کافی برای تشخیص ناشنوایی با اطلاعات کامل شنوایی شناختی و ارزیابی عملکرد سمعک است.

ابراهیمی توضیح داد: درک شنیداری نقشی حیاتی در ارتباط گفتاری بازی می نماید، آگاهی و فراگیری زبان گفتاری در کودک به توانایی شنیدن پیغام دیگران و درک کوشش هایش برای تقلید زبان وابسته است و افت شنوایی در خردسالان این فرایند را محدود نموده و ممکن است مانع از تحول طبیعی زبان و گفتار گردد.

وی اضافه کرد: جلسات توانبخشی به کودک با کم شنوایی یاری می نماید توانایی اش را در تفسیر، پردازش، همگون سازی درون داد شنیداری بهبود بخشد و جلسات تربیت شنوایی و گفتاردرمانی هم بسیار با اهمیت است.